Yazmaya fırsatım olmadı dersem yalan olacak,fırsat bulmayı istemedim demeliyim.Yapılan her işte olduğu gibi,üretim yapmak için de yaşamak gerektiğine inanıyorum.Ancak bu "gelişigüzel" bir yaşamak değil,"kaliteli" yaşamak.Acı bile tam anlamıyla hissedildiği zaman üretebilir insan.En iyi yazılar,resimler,şiirler...hep doruk noktalarında ortaya çıkar.Ya en tepedesindir ya da en dipte.Geçirdiğim süre boyunca -şimdiki zamanda dahil- şükür dibi görmedim,fakat en tepeye de çıkmadım.Hep stabil kaldım.Bu yüzden üretebileceğim düşüncelerim olmadı,kafa yormak istemedim,kendi yağımla kavruldum bir süre..Eğer bu kısmı geçecek ve somut bir bahane bulacak olursam da;derslerim gerçekten çok yoğundu,çok yoruldum.Sonunda finallerim bitti,okulum bitti! Ve geri döndüm!
Şimdi ise kocaman ve ütopik bir hayalle,büyük beklentilerle,gelmeye hazır haberler,sınav sonuçlarıyla zirveye ulaşmış bulunuyorum.Kafamdan yazıya dökmek için tıkır tıkır fikirler akıyor.Bazılarına yetişemiyor ve bir köşeye attığım ajandamı yerinden oynatıyorum.Yine favoriler mi dersiniz,kitaplar mı,birçok konuda konuşmaya hazır bir ben mi..
Bu arada hayatımda meydana gelecek bu değişiklikler öyle ilginç ki yerle bir olursa hep birbirine yakın zamanlarda olacak..Ve bende yerle bir olacağım..
💗 Bir de sevgili tıvtıvlar "bir gece ansızın gidebilirim" 🐛 Blogu gizleme gibi düşüncelerim de var.
Yani dibimi,sonumu,depresyonumu görmeyin diye canıııım!
💗Son olarak üzgünüm ancak bundan sonra anonim mesajlara,maillere cevap vermeyeceğim.
Beni tedirgin eden şeylerin,iyi niyetimi suistimal ettiğini düşündüğüm için olumlamalarla yaklaşmamaya karar verdim.
Sevgiler🌸
