Yanılsama

Ben bugun hic beklemediğim bir anda yara aldım.Otobus durağında,gelen geçen otobüslerden kendime bakıp sacımı basımı düzeltirken bir sey oldu.Otobusun teki önümde durdu,arka kapisi açıldı,arka kapinin önünde bir adam belirdi.Adam babamdı.Oyle miydi? Değildi.Kalakaldim.Babam otobüs kullanmazdı ki..Ayrıca bizim yakada bile oturmuyordu.Adam ona dikkatlice baktığımı anlamış olacak ki üstüne basına baktı.Üstu bası da babam gibiydi,gri takım elbiseli,göbekli,elinde evrak çantası..Belki bi beş saniyeydi,etkisi ben de beş saat sürdü.Birkac defa daha yaşadım bu durumu,babamın sesi gibi sesler,ona benzeyen insanlar..Ben bu olayı kaybettiğim yakınlarımı görür gibi olduğumda yasıyorum.Onlar toprak altında,babam üstünde.Ama kayıp ayni kayıp.Seslensen duymaz,çağırsan gelmez,avaz avaz bağırsan hissetmez bile..

Beni bu hayatta iki kişi yari yolda bıraktı.Size birisiyle alakalı hissettiklerimi aktarırken az once diğerinden bir haber aldım.

Bu bile ayni.Size zarar veren insanların zarar vermeyi kolladıkları an bile ayni.