Baba Sorunsalı

"Anne ile baba boşanır,çocuklar değil.." Üç yaşımdan beri,"boşanan sadece babanla benim,sen ikimizinde biricik yavrususun" cümleleriyle büyüttü annem beni.Öyle de olsun istedi.Bunun için velayetim annemde olmasına karşılık babamın beni görmesi ile ilgili kuralların hiçbirini kabul etmedi.Nafaka talebinde bulunmadı.Yalnız haftasonları ve yılın belirli günlerinde degil,babam beni istediği zaman -ister gece 3'te ister sabah 5'te- gelip görebilirdi.Bankaya para yatırmasını şart koşmadıgi icin bana para verip vermemesi de isteğine bağlıydı.Annemle babam düşman değil,ayrılıp görüşmeyen çiftlerden degil,çocukları icin biraraya gelen mantıklı bireylerdendiler.Ya da en azından oyle gozukuyordu.Bunlarin hepsi annemin sayesindeydi.Hep o çabaladı,benim mutluluğum icin çabaladı.

20yasindayim.Babam aradan gecen o kadar sene icinde beni istediğinde gelip görebilirdi.Ama görmedi.Yanımda olabilirdi.Ama olmadı.

Küçükken daha kolay ıslıyordu düzen.Çünkü annem gelip beni görmesi icin babami arıyordu.Babam eger keyfi ve kahyasi uygun görürse yanıma geliyordu.Annem karnelerimi hatırlatıyordu,babam boşluktaysa geliyordu.Annem yemege gidelim diyordu,babam eger acıkmışsa geliyordu.

Böyle soyledim diye hep geldi sanılmasın.Yazdım ya,annem göstermediği surece görmedi-duymadı babam beni.Hatta bazen annem ne yaparsa yapsın o umursamazlıkla karşıladı.Hastalanırdım küçükken,annem babami arardı,babam gelmezdi.Tatildeyim diyip annemin suratina telefon kapatirdi.Böyle gecti küçüklüğüm.Annemin, babamın ilgili bir baba olduguna beni inandırmasıyla.

Biraz büyüdüm,ben arar sorar oldum.Bir dönemime denk geldi.Sanirim babam o zaman boşluktaydı,cok ilgilendi benimle.Alisverisler yapmalar,iki günde bir gelmeler,ilgili baba modelleri.Bir donem,sadece hayatimin kısa bir döneminde yasadim bunu.Sonra buyuk ihtimalle babam hayatına yeni birilerini aldı yeniden ve ben oyundışı kaldım.

Annemin beni kandırmaları devam ediyordu,kucugum yanı basmıyor cok aklım.Ama yinede cozmeye calisiyorum olan biteni.Babam kotu birisi mi? İyi ama gercekten isleri mi var? Ondan mı ilgilenmiyor benimle? Gün geldi;babamın eski bürosu Pendik'teydi.Cumartesi günüydü,biz annemle taksideydik, karsida babamın arabasını gordum, büronun yakınındaki otoparktan çıkıyordu.Babami aradım,nasılsın neredesin baba goreyim seni dedim,sehirdisindayim dedi bana.Sonra ben karsindaki arabaya bak dedim,baktı,güldü,söylediği yalandan bir gram utanmamıştı.Eger utansaydı anlardım.O gun bir seyi daha anladim.Babamin bana veremediği ve hic veremeyeceği sevgisini.O günden sonra annem beni bir daha kandıramadı.

Zaman gecti tabi buyumeye devam ediyorum varlığıyla yoklugu bir olan babamla.Bir gun kardeşin olsaydı keske dedi.Neden diye yanitladigimda,"yaslandigimiz zaman sen annene bakacaksın,bana kim bakacak?" cevabını verdi.Bir anda hangi akılla söyledim bilmiyorum -hazırcevap degilimdir normalde 10saniye dusunur sonra konuşurum saçmalamamak icin- "sen bana kucukken baktın mı ki ben sana bakayım?" dedim.Sen daha ergenlik caginda kızsın,nasil yandın da kurabildin bu cumleyi Sebnem? Sorarım bunu arada kendime.

Babamın bunca yıl yaşattığıni,belki de yaşatmadigini anlatmakla bitiremeyeceğim icin geçmişimin bu kadarını bilin,simdiden bahsedeyim:

Bu yıl dogum gunumde babam beni sabah aradı,oglen aradı,aksam aradi.Ucunde de adliyeyle ilgili bir seyler ve okulumla alakalı bir seyler sordu.Aksam eve geldigimde annem babamın arayıp aramadığını sorduğu zaman aradigini soyledim.Biliyordum cunku eger aramadı deseydim annem hemen benden habersiz babama mesaj atacak,aratacakti.Bekledim de acaba ertesi gun hatırlar mı arar mı diye,o zamanda aramadı.Bir hafta bekledim,babam hiçbir aramasında dogum günümü kutlamadı.Bir hafta sonunda ben soyledim.Babam unuttuğunu itiraf etti.Babam unutmuş,dogum günümü unutmuş.Uc kuruşluk iett kartı bile dogum gunumde bastığımda yeni yasımı kutlarken babam dogum günümü unutmuş.Tek evladının dogum gününü unutmuş.Buyuyen yasimla birlikte ilk kez bu kadar buyuk ve unutulmaz oldu kırgınlığım."Babam zaten hep böyleydi.Niye üzüldüm?" diyerek teselli etmeye calistim kendimi.Çünku babam benide unuturdu.Giyin hazırlan seni kahvaltıya gotureyim derdi,giyinir hazırlanır aksama kadar bekler ve onu aradığımda "ben seni unuttum" cevabını alirdim.

Zor ya,daha anlatamayacağım heralde ateş bastı yanaklarımdan.

Sadece uzuluyorum biliyor musunuz? Çok uzuluyorum.Geçen gun bana Anadolu Yakası'ndan,Avrupa Yakasının en uzak semtine taşındığını söyledi.Zaten gelmiyordu.Şimdi her aradığımda yeni bahanesi "çok trafik oluyor" 

Bunlara ragmen gecen gun gordum babami,cok zayiflamis.Dunyanin en kilolu insaniyken,yıllardır seker hastalığı yuzunden kilo veremezken bir anda incecik olmus.Sasirdim da bi,belli etmek istemedim üzüldüğümü.Ama dusunmeden de edemedim,bir derdi mi vardı acaba babamın? yalnız miydi? mutsuz muydu? neden bu kadar kilo vermişti? Beni düşünmesi gereken o iken bir de ben onu dusunur durumda kaliyordum.Nefret ediyorum bu icimdeki duygu her neyse.Babam beni nasil düşünmedi,büyürken acılar cektim mi uzuldum mu,agladim mi,guldum mu merak etmediyse bende oyle yapmak istiyorum yapamiyorum.

Her kızın ilk askı babası falan derler.

Kesinlikle yalan.

Babam benim ilk hayalkirikligim.

Babana bile güvenme derler,

bana güvensizliği ilk öğreten babam.

Bu yuzden etrafıma hangi erkek yaklaşırsa yaklaşsın "baba modeli" aradığım dogrudur.İsteyerek yapmıyorum bunu,icgudusel.Zorum yanı ben,dengesizim hep bunlardan.Ugrasilacak ya da kırıkları sarılacak gibi degilim.

Biliyorum bir zaman sonra babamin her nesi varsa geçecek.Ki gecsin isterim.Sonra sonuç "aradığınız babaya suanda ulasilamiyor.."

İki not:

-Yazımadikkat etmem gerektiği konusunda bir tavsiye aldim.Telefondan yazdığım icin çoğu zaman Türkçe karakterler olmuyor.Hakli bir tavsiye uymaya calisacagim.

-Bu yazı bir ruzgar gibi sosyal medyadaki aile buyuklerimden birine savrulur mu bilmem ama eger savrulursa sakin anneme bahsetmesin.Teyzenizi/halanızı benden iyi tanıyorsunuz.Okursa benim icin cok üzülür,hatta gozleri dolar.Onu kimse uzemez,üzmemeli.Tek ricam budur.