"Babasının Kızı" Olamamak

Bugün babam aradı."Silivri'de bir müvekkilime gitmiştim,dönerken kaza yaptım ama iyiyim,televizyonlarda falan görürsen merak etme" dedi.Ne oldu nasıl oldu derken,tırın babamın arabasına çarptığını,aslında büyük bir şey olduğunu öğrendim.Korktum tabi.Korkmaz mı insan? O saatten şu saate kadar kimseye farkettirmeden,bir sıkıntım,karın ağrım olduğunu hissettirmeden esasında babamı düşündüm.Ama buymuş patlama noktam dayanamadım,yazmaya karar verdim.Önceki yazılarımdan birisinde aslında babamla alakalı mevzulardan biraz bahsetmiştim: http://yilindokuzuncuayi.blogspot.com.tr/2016/01/baba-sorunsal.html O günden sonra kendime "döktün içini kızım,rahatladın artık..rafa kaldıralım mı bu konuyu ölene kadar?" demiştim ve bir daha konuşmayacağıma inanmıştım.Öyle olmuyormuş.Babama dünyada hiç kimseye kızmadığım kadar kızgınım,hiç kimseye kin gütmediğim kadar kin güdüyorum ama bir yandan da belki vursalar en yaralı noktam o.Ben kendimi ne kadar sarmaya çalışsamda her gün bir yerimden kanıyorum babamla ilgili.Evet çok baba türü var;ilgili baba,ilgisiz baba,sorumluluk sahibi baba,kızgın baba,sevimli baba..Belki de bu yazıyı okuyan herkesin babasıyla veya ailesiyle ilgili bir sıkıntısı var.Ancak sıkıntınız benimki gibi geçmek bilmiyor hatta azalacağı yerde artıyorsa bundan kaçacak delik arıyorsunuz.Bugün yaşadığı olaydan sonra babamı merak edip,deliye dönmüşken,üzgünken yine geçmişimiz geçti gözümün önünden..Babamın hayatımın hemen hemen hiçbir vaktinde yanımda olmadığını anlatmıştım.Onlardan biri olan bir tatil zamanında küçücük yaşımla sahilde kızını seven bir adamın yanına gidip "amca benimde başımı sever misiniz?" demişim.Bunu sonralarda annem bir arkadaşına anlatırken duydum.Duyduğum an boğazınıza bir şey takılır,yutkunamazsınız ya,yaşadım..Çok üzüldüm;kendi halime,küçük Şebnem'e,o an benim o hareketimle annemin duyduğu acıya..Sonra tatile gittiğimiz yerlerde annem hep evli erkeklerin olduğu taraflardan daha uzakta olurdu.Bunu da ben farkettim.Karşımdaki erkeklerin eşlerinin bakışlarından...Ne kadar üzücü aslında.Kadının en büyük düşmanı yine bir kadın.Düşünmeden,fütursuzca dikenlerini çıkartıyor yalnız gördüğü birisine karşı.Herkesi eşi için potansiyel tehlike sanıyor.Oysa benim annemin çocukluğumdan beri bana empoze ettiği şeylerden biri "Her kimle olursan ol;ister senden yaşça büyük,ister küçük..Hiç farketmez.Yeter ki evli bir insanla olma" idi.O zamanlar anneme yapılan o haksızlıkları gördüğüm zaman ileride yalnız olan her insanın kötü olmadığını,herkesin düşman olmadığını unutmayacağım diye işledim kafama.Bunlar hep babamın eksikliğindendi.Yoktu o,annem gel kızınla tatil yap istersen dediği zamanlarda bile yoktu.Herkes babalarından bahsederken ben hiçbir şey bilmeyerek sustuğumda suçlu hep oydu.Ne ben onun nelere sevinip,nelere üzüldüğünü bilebildim,hangi yemekten çok hoşlandığını,kitap okursa neyi okuduğunu öğrendim..Ne de o benimle ilgili konuları öğrenmek istedi.Ağladığımda,güldüğümde,onun çok aradığım yıllarımda yoktu.Hala da yok..Geçen gün babalar günüydü.Hediye aldım,aradım "gel baba" dedim.Gelmeyeceğini bilerek beklemeye başladım aslında.Annem de aramış,cevap vermiş "daha önemli bir işim var" demiş,düşündüm babalar gününde daha önemli ne işi olabilirdi diye..Sanırım benim sayemde kutlamaya hak kazandığı babalar gününü başkaları ile kutlamaktı daha önemli işi.Gelmiyor,aramıyor etmiyor,sormuyor.Annem ısrarla babam için "baban aslında iyi bir insan" dedikçe,yaptıkları yüzünden benim ona iyi insan demeye dilim varmıyor.Babalar gününü böyle atlattık ya,bayram geldi.Dedim ki hadi bu yaşıma kadar hiçbir bayramda babamla olamadım,bunda şansımı deneyeyim.Aradım babamı,Denizli'ye babannemin yanına gittiğini öğrendim.Tüm aile toplanmışlar;halalarım,amcam,daha tanımadığım bir sürü insan..Hiçbirini tanımıyorum.Annem bayram seyran aratır hep kutlarım günlerini o kadar.Bunca olanın tek bir sorumsuzu var işte,BABAM. Yaşadığım en kötü deprem,hayalkırıklığı..Hiç kesmediğim umudum.Bir yandan korkum.Karışık bir yazı oldu farkındayım.Çünkü babama karşı duygularım aynen bu şekilde karmakarışık.Normalde yazdıklarımı okur öyle paylaşırım.Bunu okuyup düzeltme gereksinimi duymuyorum.Eksik gedik ne varsa,ne hissettiysem.. Ha bu arada babam iyi..Göremedim ama iyi..Umarım iyi olup,iyi kalmaya devam eder.Babama hep sinirlendiğim zaman annemin dediği gibi "öyle söyleme,bir yerlerde nefes aldığını,sağlıklı olduğunu bil yeter.."