Şuana kadar yazdığım yazıların çoğunu neredeyse kendi deneyimlerimden oluşturmuştum.Bu yazımda ise gözlemlerimi aktaracağım.Bizden önceki kuşak nasıldı,biz birkaç yıl önce nasıldık,şimdiki kardeşlerimiz nasıllar?
Eğitim sistemi ile başlamak istiyorum.Değişen zamana ve koşullara bağlı olarak sürekli oynadığımız eğitim sistemiyle..Sınavların bizim sistemimizin olmazsa olmazı olduğunu hepimiz biliyoruz.Ortaokuldan liseye geçmek için çalış,liseden üniversiteye geçmek için çalış.Yalniz çalışırken dikkat et! Çünkü bir önceki sene ile bir sonraki sene sınavı birbirinden ayrı iki dünya gibi olabilir.Yenilik,kötü olan şeylerin düzeltilmesi,eksikliklerin giderilmesi elbette gerekli.Ancak bir sistemi oturtmuşken,öbürüne geçiliyor.Öbür sisteme alışan çocuğu "hayır bu olmadı,değiştiriyoruz" diyerek deliye döndürüyorsunuz.Üstelik bu yapılan sınavlara ülkenin her yanından giren çocukların şartları eşit bile değil.Hiçbir zaman aynı koşullarda hazırlanmıyorlar.İşte tam bu noktada,benim yıllardır düşündüğüm şey devlet okullarının herkese eşit koşullarda hizmet vermesi ve sınavların haksızlıklara karşı çözümlerle oluşturulmasıydı.Ne umdum,ne buldum.. "Özel okula teşvik bursu" Eğer yanlışım varsa düzeltin,tam da böyle bir şey değil mi? Okulların çoğunun değişmesi ve çocukların istemedikleri okullara gitmek zorunda kalmalarından sonra ikinci fiyasko.Bunu bir türlü kafamda oturtamadım.Devlet okullarımıza ne oldu? Neden her yer kolej veya özel lise? Bu kafamı çevirdiğim an karşıma çıkan apartmandan bozma okullar ne? Yapılan araştırmalar,testler ülkemizdeki eğitimin durumunu ortaya koyuyordu da ah vah ediyorduk.Bakın görün,daha da kötü olacağız.Ben mesela bu özel okullar mevzusunu bir türlü sindiremiyorken kuzenlerim de dahil olmak üzere çoğu bu okullara kayıt olmuş durumda.Bana uzaktan konuşmak kolay.E doğru.Haklılar.Başka ne yapabilirler ki? Onları bu yola sevkeden devlet.Çocuk okul bulamıyor,nereye gitsin? "Devlet okulu 40 kişi.." diyor kuzenim,"Rakipleri 15 kişilik sınıflarda okuyup sınava hazırlanacak." Düşünüyorum..Aman biz de 40 kişilik sınıflarda okuduk,ne olacak ki dedikten bir dakika sonra büyük ihtimalle çocuğum olsa ...kolejine gönderirim halinde buluyorum kendimi.
Farkında değiliz,batağa saplanıyoruz.Olanı sorgulamaya bile fırsat bulamadan kabullenmek zorunda kalıyoruz.Aileler belkide tek umutları olan çocuklarını en iyi koşulda okutabilmek için dünyalarca para dökmek zorundalar artık.Hemde çok küçük yaşlardan itibaren..Bu kadar çok okul oldu da ne oldu? Çocuklar daha mi iyi eğitim alıyorlar artık? Hiç zannetmiyorum.Biz yine ayni biziz,öğretmenler yine aynı..Ancak verilen bilgileri günden güne zorlaştırıyorlar.Ülkece neyi kime ispatlamaya çalışıyorsak,müfredat bildiğiniz bir açık deniz.Çocuk dediğin boğulur tabi orada.
40kişilik sınıfta da olsa,10kişilik sınıfta da olsa bilgiyi almak isteyen her koşulda alıyor.Sadece o yüzden içim rahat.Bakın bana,adıyla sanıyla meşhur düz lise Pendik Lisesi çıkışlıyım.Çok mu zekiyim? Hayır.Sadece onca olayın,dalganın,gırgır şamatanın olduğu o lisede son yılımda her şeyle bağlantımı koparıp çalıştım.Çok çok iyi hocalarımız vardı,bize kitaplar getirmeyi öneren,yardım etmeye çalışan,köşe bucak onlardan kaçarken tutup "gel çöz şu türev sorusunu" diyen..Lütfen yanlış anlamayın,kendimi yüceltmek için yazmadım bu kısmı.Sadece kaldıysa üç beş devlet okulu,orada da umut vardır.Eğer çocuğunuzu gönderemiyorsanız özel okula,üzülmeyin.Pırıl pırıl öğretmenlere,eski ama yaşanmışlık barındıran sıralara,bir de kalabalığa sahip olursunuz.:)
Dilerim bir gün şartlar herkes için eşit olur.Ne siz ailelere bu kadar yük biner ne öğretmenlerimiz açıkta kalır ne de çocuklar "yarış atı" gibi sınavlara hazırlanır.
Yazıma denk gelmezler ama eğer egörürlerse başta ilkokul öğretmenim -bana "sarı papatya" diyen- Hatice Hocamdan,beni kızı gibi seven Serhan Hocama,her daim koruyan Türkan Hocama,Şenay Hocama...Lisemin en güzel yanı Duygu Hocama..Biricik dershane hocalarıma..Liste böyle uzayıp gitmesin tanıdığım her hocama bin teşekkür.💟💜
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder