YARDIMSEVER ÜLKEM!

Herkese merhabalar! Bilgisayar karşısına geçip,yazı yazmaya yeniden başladığıma ben bile inanamıyorum.Birkaç kere üst üste geri döneceğim diyip her defasında sözümden caydım.Bir daha böyle olmaması temennisiyle.. Kafamda yazılmayı hevesle bekleyen birden fazla konu varken gündemimize sessiz kalamadım.Bahsedeceğim konuda herkesin bir fikri var..Çünkü Suriye konusu artık hepimizin konusu.Çünkü kafamızı çevirdiğimiz her yerde Suriyeli mülteciler var.. Benim net olarak bu vatandaşların varlığını hissetmem bu yılın kış aylarında oldu.Hergün yaka değiştirdiğim,toplu taşımaları sık kullandığım için televizyonlarda yayınlanan haberlerin görünenin yalnızca üçte biri olduğunu anlamam çok zamanımı almadı.İlk başlarda metrobüste denk geldiğim,mendil satan küçük çocuklara herkes kadar,elimden geldiğince yardım etmeye çalıştım.Çünkü çocuklardı..Konuşmadılar..Sadece yanağımı öpüp mendili uzattılar..Zaten seslerini duymama ya da kim olduklarını bilmeme gerek yoktu.Sonra yollarda,çevremde büyüklerini görmeye başladım.Birkaçıyla konuşmayı denedim,dilimizi bilmiyorlardı ama yinede farklı bir dille anlaştık onlarla.Söyledikleri kadarıyla evet hepsi Suriyeli'ydi;ülkelerindeki durumdan kaçmışlardı,gecekondulara yerleşmişlerdi,zordu ama idare ediyorlardı..Kış bastırdığı vakit inanın içim acıdı.Neredeyse her biri yanlarında bebekleri,çocuklarıyla dileniyorlardı..Ve üstleri başları perişandı.Ayakları çıplaktı..Sağolsunlar aç,açıkta birini görünce dayanamaz bizim insanımız.Gördüm.Atkısını veren oldu,kollarından tutup mont almaya götüren oldu,ayakkabısını veren oldu.Bir gün girdiğim bir derste hocamız "Bakın Türkiye nasıl sahiplendi tüm mültecileri.." diye övüne övüne konuştu.O an hocaya karşı "ANLAMADIM? SAHİPLENDİ DERKEN? ADAMLAR SOKAKTA DİLENİYOR,ADAMLAR AÇ,ÜSTLERİ BAŞLARI PERİŞAN! NEYİN SAHİPLENMESİ YAHU?" diyip alevli bir giriş yapmak istedim.Yapmadım.Neden bilmiyorum,anlatsamda anlamayacak gibi bir tavrı vardı.Zaten amfiye döndüğüm zaman herkesin suratı aynı gururdan parlamış gibiydi."Yaptık,biz yaptık! Herkes kapı kapatırken Suriyeli mültecileri biz aldık!" O an anladım ki bu insanlara uzatılan yardım eli amacından çoktan sapmış,gövde gösterisi olmuş.Ha eğer öyle olmasaydı nasıl olurdu biliyor musunuz? Sayısız,plansız bir şekilde ülkeye sokulan bu insanlar için bir istihdam şekli düşünülürdü.Ülkenin her yanına düzensiz bir biçimde dağılmalarının yerine onlara kurulacak büyük bir alan,kalacak yer+iş olurdu.Ütopik konuştum değil mi? Kalacak yer ve iş dedim.Suriyeli insanlar için çözümler düşünmeye başlamışken bir an döndüm ülkeme baktım.Yazık..Benim ülkemin her yanı da evsiz,yurtsuz,yardıma muhtaç insan doluymuş.Diploması elinde ancak iş bulamadığı için "ne olsa yaparım" diyenleri bile unutmuşuz. Biz dünyaya göğsümüzü gere gere konuşurken kendimiz ne haldeyiz sorgulamamışız bile.. Peki şimdi ne oldu biliyor musunuz? Suriyeli mültecilerin vatandaşımız olup olmaması sorunu. Bakın düşmüşe,yardıma muhtaca el uzatılır elbet.Ama daha toplam mülteci sayısını bile hesap edemeden,yapılacak devlet desteğini onu bunu düşünmeden,bizden alıp onlara verecekken ve bizde de yokken... Olayın hiçbir siyasi boyutunu yazıma katmadan devam etmek istedim.O yüzden savaştan kaçmanın etikliğinin tartışmasının bana kalmadığını düşünüyorum.Evsiz barksız kalmakta zor,sevdiklerini kaybetmekte.En zor olanı vatanını kaybetmek.Biz bırakır mıydık diye soruyorum kendi kendime,bırakmazdık demek belki kolay geliyor ondan düşüncelerimin parçalı bulutlu olması. Nereden biliyorum bırakmayacağımızı sizce? İçimdeki vatan sevgisinden mi,bayrağımın güzelliğinden mi,toprağımın güzelliğinden mi? Her gün ama her gün duyduğumuz şehit haberlerinden.Mehmedimden gelen o haberlerden. Benim ülkemin açlığı,işsizliği,sıkıntısı,benim şehidim "mülteci sorunu" kadar konuşulup,tartışılmıyor.Alışılmış birer haber gibi bültenler arasına,gazetelerin magazin köşelerinin altlarına sıkıştırıp geçiyorlar.Bakın bugün yine şehit haberi var.Duydunuz mu? Yazımın bu kısmına kadar geldiniz ve okumaya hala devam ediyorsanız eğer belki sizde "şimdi o konuya bile bu konuları neden bağladı,hep böyle yapıyor,hep muhalefet" diyebilirsiniz.Ama benim esas gündemim inanın o konular.Olması gereken de bence o. Unutmayacağım her gün gelen şehit haberlerini,ülkemdeki açlığı.Şehidimin baba ocağının yıkık döküklüğünü,ayakta durmaya çalışan aileleri,eşleri,annesiz ve babasız kalan çocukları..Bu ülkenin bağrına basması gereken esas insanları.Eğer bahsettiğim insanların durumlarının tamamı düzeltilecekse,buyurun lütfen çekinmeyin Suriyeli mültecileri de vatandaşımız yapın.Sonuçta biz gelenleri buyur etmesini,bizden kabul etmeyi de biliriz.Esas bahsetmek istediğim konu umarım saptırma düşüncelere uğramadan iletilir sizlere.Birkaçta fotoğraf eklemek istiyorum yazının sonuna.Unutmadım,unutmayacağım diye.