Geçmez,bitmez diye kıvrandığın ama geçeceğini de biteceğini de bildiğin o tarifsiz acının sonuna geldiğini hissetmek ne büyük bir olay.Belki sevdiğinden çok, acı çektin.İçinde bulunduğun yas sürecinde; yılların,ayların,gecen gündüzün gitti.Arkadaş desteğiyle bazen tek başına iyileştirmeye çalıştın kendini.Hayata ve insanlara şans vermeyi deneyip,yeni kapılar araladın.Başlarda olmadı,"hiçbir zaman düzelemeyeceğim,kurtulamayacağım ondan" umutsuzluğuna kapıldın.Pes etmeye kalktın.Oysa tek problem karşına çıkanların sana iyi gelmemesiymiş.Sen bu alacalı ruh halinden çıkamazken akmaya devam eden zaman karşına "doğru"nu çıkarmış.Nasıl oluyor bilmiyorum.Hayatından onca insan gelip geçerken kalbin stabil kalmıştı,hiç kimse sendeki umursamazlık durumuna çare olamamıştı.Şimdi ise kıştan sonraki bahar gibi hatta direkt yaza atlamışsın gibi..Tohumların filizlendiği,kalbindeki kuşun yeniden kanat çırpmaya başladığı o an.Bir dur diyeceksin kendine,"ortada hiçbir şey yok,sana böyle ne oluyor?" Aslında senin sevincin yenilere değil,hayatındaki eskileri geçte olsa uğurlayabilmene.Anlıyorsun artık geçmişin ve o,seni üzemez.Bu durum onu düşünmeme ya da ondan nefret etme durumu gibi değil.Hissetmeme,yok sayma durumu.Sen onu atlattın.Acıdan geçmeyen şarkıların eksik kaldığının söylenmesi gibi,acıdan geçmeyen insan da büyüyemezmiş.Kalbini tekrar harekete geçiren,sana nefes aldıran,yüzünü güldüren insanla yürümeyebilirsiniz aynı yolda.Eğer beraber devam ederseniz çok mutlu olabilirsiniz,üzülüp incinedebilirsiniz.Bunlar hayatın döngüsü içindeki şeyler.Yaşayacaksın,yaşamaktan kaçmayacaksın.
Ama en güzeli ise ne biliyor musun? BİTTİ. Belki senden kurtulmaya çalışan,belki unutamadığın,belki kalbini en derinden yaralayan kişiden kurtuldun!
Bundan sonra yeni sevinçler hatta üzüntüler,kısacası yeni birçok deneyim seninle olsun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder